Mattheus 10: 34 “Denk niet dat ik op aarde ben gekomen om vrede te brengen. Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard”.
Zondag 19 januari 2025
ds. Hans Slotman
Is het altijd leuk om christen te zijn? Nee! Dat blijkt maar weer uit deze tekst. Het is niet een zachtaardige tekst. Jezus belooft ons behoorlijk gedoe. Als Jezus in je leven komt, dan is er gedoe!
Maar: De engelen zongen toch: “Vrede op aarde”!? Dat lukt blijkbaar niet altijd.
We verlangen naar vrede, want we zijn klaar met terrorisme, met oorlog op meerdere plaatsen in de wereld, met polarisatie hier in Nederland. En niet alleen buiten mijzelf, maar ook in mijn eigen denken is er de strijd tussen het goede en het kwade, toch?
Ik wil graag het goede, ik wil graag vrede. Daarom kijk ik naar de Here Jezus. Hij is de wonderbare raadsman, de vredevorst.
Hoe zit het dan met dit vers 34, ‘ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard’.
Dat geeft verwarring. Is het Christendom dan inderdaad de bron van het kwaad, van al het geweld, zoals de wereld zegt?
Ik geloof dat Jezus de vredevorst is. Er komt een tijd zonder geweld, zonder oorlog, zonder ziekte, zonder … Die wereld komt, dat geloof ik, maar hoe dan met vers 34? Hoe zit dat?
Eigenlijk staat er: Denk niet dat ik op aarde ben gekomen om vrede te werpen. Dat geeft een ander beeld. Het is geen tijd voor vroege uitbundigheid.
Denk bijvoorbeeld aan de invasie van de geallieerden in Normandië, in 1944. De geallieerden komen vrede brengen, maar dat is er niet direct. Er moet gevochten worden om vrede.
Heb, op dezelfde manier, geen al te romantisch beeld van Gods shalom. Dat was ook al niet in de tijd van de Here Jezus. Hoeveel volgelingen van Jezus kwamen niet om? Paulus, Stefanus, Jezus zelf!
Het volgen van Jezus kan dus pijn doen, het is afzien, lijden. Maar wel: Vertrouw op God, niet op mensen. Denk ook aan Psalm 41: 10 (“Zelfs mijn beste vriend, die ik vertrouwde en die at van mijn brood, heeft zich tegen mij gekeerd”). Denk aan gescheurde gezinnen, gescheurde vriendengroepen, mensen die een wig drijven.
Aan welke kant sta jij? Het vraagt om een keus. Als je voor Hem bent, voel je dan ook iets van weerstand in je omgeving? Of helemaal niet?
En als dat zo, waarom voel je die weerstand van je omgeving dan niet, of weinig? Jezus voelde die het allermeest, aan het kruis. Waarom ik dan niet?
Vers 34 spreekt over een zwaard, eigenlijk een dolk, een mes. Jezus zegt: Ik ben gekomen om met een mes het vlees weg te snijden. Mag ik dat met jou doen, zegt Jezus? Ga je dat mes misschien te veel uit de weg? Stel, je loopt met Jezus door de stad en je loopt samen een winkel in. De dame achter de kassa vraagt vriendelijk: Kan ik u helpen? En dan zegt Jezus: Misschien kan ik u helpen. U bent heel vriendelijk maar tegelijkertijd bedriegt u uw man! Waarom? Dan komt er weerstand, ook tegen jou. En dan denk je wellicht: Moest dat nou? Je denkt aan Petrus, die de haan hoorde kraaien. Ja, zegt Jezus, dat moest. Ik ben toch de vredevorst en wat die vrouw deed is absoluut geen vrede. Stel je koopt iets voor jezelf en Jezus zegt: Zullen we datzelfde kopen voor een asielzoeker? Stel je speelt met je zoon en Jezus zegt: Mooi dat je zo leuk speelt met je zoon, maar waarom leef je in onmin met je vader? Waarom ruim je dat niet op? Dan gaat Jezus te ver. Je wordt boos. Dan komt de pijn.
Dat bedoelt Jezus met deze tekst. Waar Jezus komt, gaat het mes er in.
Waar Jezus komt, ontstaat onrust en beweging. Daar schuurt het. Want de tegenstand is groot.
Maar Jezus gaat door. Want Hij heeft het beloofd: Eens zal er vrede zijn. Na D-Day komt V-Day.
Uiteindelijk zal er vrede zijn!