Henk Jansma, 16 maart 2025
Joh. 8: 1-11; Mattheus 7: 1-2
Oordeel niet, opdat er niet over jullie geoordeeld wordt. Want op grond van het oordeel dat je velt, zal over jou geoordeeld worden, en met de maat waarmee jij meet, zal jou de maat genomen worden
Denk eens na over jouw eerste reactie na het zien van de beelden van de ravage na de ontploffing in de Tarwekamp in Den Haag. Waarschijnlijk komt er direct een oordeel, een veroordeling bij je naar boven.
Deze week begon hierover de rechtszaak, waarbij de daders spijt betuigen. Wat denk je dan? Ze willen natuurlijk minder straf krijgen en daarom betuigen ze spijt.
Bij ons is vaak sprake van veroordeling over anderen. Hoe komt dat? We kunnen 4 redenen bedenken:
- Veiligheid
- Onzekerheid
- Gebrek aan begrip, jaloezie
- Trots en zelfrechtvaardiging
In Psalm 85: 3 (liedboek) staat dat gerechtigheid en vrede elkaar ontmoeten met een kus en dat er dan mooie dingen gebeuren.
In Mattheus 7 zegt de Here Jezus: Oordeel niet! Maar hoe werkt dat dan?
Er is een mooi voorbeeld van twee baby’s in de baarmoeder. De een vraagt zich af: Waarom zou ik naar buiten willen, ik heb het hier toch goed! De ander zegt: Nee hoor, ik wil wel naar buiten, er is daar vast een moeder of een verpleegkundige die goed voor me zorgt.
In Joh. 8: 23 zegt Jezus: U bent van beneden, Ik ben van boven; U hoort bij deze wereld, Ik hoor niet bij deze wereld.
Bij die wereld kunnen we ons de eerder genoemde baarmoeder voorstellen. Jezus is daar, waar wij naar toe gaan, maar is nu al bij ons, als het ware in de baarmoeder. Hij was er al bij in het Paradijs en ook bij de zondeval. In het Paradijs was de Here God al rechter, er was toen al het oordeel van God, maar Jezus was erbij in die geestelijke moederschoot.
Het moet heel ingewikkeld zijn voor Jezus, om uit die mooie wereld, die mooie hemel in die geestelijke baarmoeder te stappen.
Wanneer we kijken naar Joh. 8: 1-11, dan lezen we eerst: Jezus ging naar de Olijfberg om God te ontmoeten (hij stapt als het ware uit de moederschoot). Vervolgens gaat Hij naar de tempel, waar God zichtbaar is. Het volk komt dan naar Hem toe, omdat Hij wonderlijke woorden vertelt over God en wonderen verricht.
Ook de Farizeeën komen binnen met een overspelige vrouw. Zij heeft niet gedaan wat in de wet van Mozes staat. Jezus zegt dan niet wat wij zouden verwachten, maar hij gaat naast de vrouw zitten en voelt met haar de schande. Hij vernedert zich ook, terwijl Hij niet zondig is.
Dan richten de Farizeeën hun pijlen op Jezus. Dat gebeurt later ook, Hij krijgt het oordeel en wordt naar het kruis gebracht. Daar was Hij alleen en stierf.
Tegen de Farizeeën zegt Hij: Gooi de stenen, die voor Hem bedoeld zijn. Dan trekken ze zich terug en Jezus veroordeelt ook de vrouw niet. Nee, het tegenovergestelde is waar. Hij nodigt uit om onze stenen naar Hem te brengen. Zo mag je alles, je problemen, je oordeel bij Hem, bij het Kruis, brengen. Hij wast de stenen schoon. Zodat God als rechter recht kan spreken en kan zeggen: Het is voldaan! Onze stenen zijn schoongewassen in de schaal van gebed van Jezus. En wij mogen uitdelen van die genade.
Dan is ons oordeel niet weg, maar Jezus geeft ons wel aanwijzingen hoe we met die oordelen om moeten gaan:
- Spreek goed over de ander (denk aan de splinter en de balk)
- Wees dienstbaar aan elkaar (zie ook de Bergrede). Loop een extra mijl en vraag de ander om die mijl met jou op te lopen
- Ga in gebed: Onze vader, die in de Hemel zijt …..